Historia rasy yorkshire terriera

Historia powstania yorkshire terriera wiąże się z północnymi rejonami Anglii, hrabstwami Yorkshire, Manchester i Leeds. W okresie rewolucji przemysłowej datującej się na lata 1860-1870, szkoccy tkacze w poszukiwaniu „chleba" zostali zmuszeni do porzucenia swoich rodzinnych stron i osiedlenia się w Anglii. Ich rodzinom towarzyszyły małe psy, w większości Scottish, Paisley i Clydesdale terriery. Prawdopodobnie rasy te przyczyniły się do powstania Yorkshire terriera. Tkacze używali ich do tępienia szkodników w przędzy i wyrobach włókienniczych. Później, w tym samym celu były używane również w młynach i kopalniach. Dziś trudno dociec, które rasy rzeczywiście zapoczątkowały powstanie yorka. W XIX w. w Anglii bardzo popularną rozrywką były zawody w dławieniu szczurów przez terriery. Przypuszczalnie hodowcy z hrabstwa Yorkshire, zwracając uwagę na odwagę i zaciętość w tępieniu gryzoni, łączyli zwycięskie psy w pary, krzyżując w ten sposób szkockie teriery, Black and tan Terriery z długowłosym, błękitnoszarym Waterside terrierem, dodając przy tym trochę krwi maltańczyka i skye terriera.

W 1865 r. urodził się pies, który uznawany jest za protoplastę yorków. Był to Huddersfield Ben. Jego właścicielem był M. A. Foster, który zdobył sławę, rozpowszechniając tę rasę w Anglii. Równolegle z sukcesami wystawowymi odnosił doskonałe wyniki w konkursach dławienia szczurów.

Stopniowo coraz popularniejsze stawały się egzemplarze o mniejszych rozmiarach i obfitszym, dłuższym owłosieniu. Hodowcy, chcąc zadowolić właścicieli kopalń oraz inne majętne osobistości, starali się uzyskiwać każdorazowo mniejsze pieski. W 1930 r. yorkshire terrier ważył około 13,5 kg, natomiast obecnie zaledwie 1,3-3,5 kg.

Wzorzec rasy

Wygląd ogólny

rej.FCInr86 z dn. 24.06.1987

Pochodzenie:
Wielka Brytania

Użytkowanie:
W swoich początkach jako pies do polowania na króliki; dziś wyłącznie jako pies do towarzystwa. Jest psem silnym, pomimo małego wzrostu, aktywnym i pełnym werwy z wszystkimi cechami temperamentu teriera.

Klasyfikacja:
Grupa III (Teriery)
Sekcja 4 (Teriery miniaturowe „toy")

Wygląd ogólny:
Yorkshire terrier ma wygląd długowłosego toy teriera, jego włos jest opadający, wyraźnie rozdzielony na oba boki, tak że przedziałek biegnie od nosa do końca ogona. Zwierzą powinno być zwarte, nosić się dumnie. Ogólna budowa powinna sprawiać wrażenie proporcjonalnego i silnego ciała.

Czaszka i głowa:
Głowa powinna być raczej mała i płaska, o czaszce ani zbyt wydatnej, ani zbyt okrągłej, kufa niezbyt długa, z nosem idealnie czarnym. Włos na głowie powinien być drugi, barwy płowo-złocistej (rudej), ciemniejszy na bokach, u nasady uszu i na kufie, gdzie ma być bardzo długi. W żadnym przypadku płowy kolor głowy nie może rozciągać się na szyję, jak również płowy kolor nie powinien być przesiany z włosami czarnymi lub szarymi.

Oczy:
Średniej wielkości, ciemne i błyszczące, mające wyraz żywy i inteligentny, osadzone w taki sposób, aby umożliwiały patrzenie do przodu. Nie powinny być wyłupiaste. Brzegi powiek powinny być koloru ciemnego.

Uszy:
Małe w kształcie V, stojące i niezbyt oddalone od siebie, pokryte krótkim włosem o intensywnie płowym zabarwieniu.

Zgryz:
Idealnie nożycowy; zęby tak mocne, jak to jest tylko możliwe. Utrata zęba na skutek wypadku nie stanowi wady pod warunkiem, że układ szczęk pozostał prawidłowy.

Kończyny przednie i tylne:
Kończyny równoległe, mocno owłosione; włos koloru ciemno-płowego, nieco jaśniejszy na końcach, nie sięga wyżej niż do łokcia i kolana. Łokcie przylegające. Łopatki dobrze ułożone. Tylne kończyny równoległe, umiarkowanie ukątowane.

Tułów:
Bardzo zwarty, o mocnych lędźwiach. Grzbiet prosty.

Łapy:
Okrągłe. Pazury czarne.

Ogon:
Obcięty w połowie długości, o obfitym włosie w kolorze błękitnym, ciemniejszym niż reszta tułowia, zwłaszcza na końcu, noszony nieco wyżej niż linia grzbietu.

Szata:
Włos na tułowiu długi i idealnie prosty, błyszczący jak jedwab i mający delikatną, jedwabistą strukturę.

Maść:
Błękitna, ciemno-stalowa (nie srebrzysto-błękitna); kolor rozciąga się od potylicy do nasady ogona i w żadnym wypadku nie miesza się z włosem płowym lub brązowym. Na klatce piersiowej włos płowy. Wszystkie płowe włosy powinny być ciemniejsze u nasady, jaśniejsze w środku i najjaśniejsze na końcach.

Wzrost:
22 do 24,5 cm.

Ciężar:
Do 3,5 kg.

Wady
Wszelkie odchylenia od wzorca uważamy za wadę i należy ją oceniać stosownie do stopnia znaczenia.

Najczęstsze wady: