Yorkshire Terrier
Nasze suczki: |
Nasz reproduktor: |
Historia powstania yorkshire terriera wiąże się z północnymi rejonami Anglii, hrabstwami Yorkshire, Manchester i Leeds. W okresie rewolucji przemysłowej datującej się na lata 1860-1870, szkoccy tkacze w poszukiwaniu „chleba" zostali zmuszeni do porzucenia swoich rodzinnych stron i osiedlenia się w Anglii. Ich rodzinom towarzyszyły małe psy, w większości Scottish, Paisley i Clydesdale terriery. Prawdopodobnie rasy te przyczyniły się do powstania Yorkshire terriera. Tkacze używali ich do tępienia szkodników w przędzy i wyrobach włókienniczych. Później, w tym samym celu były używane również w młynach i kopalniach. Dziś trudno dociec, które rasy rzeczywiście zapoczątkowały powstanie yorka. W XIX w. w Anglii bardzo popularną rozrywką były zawody w dławieniu szczurów przez terriery. Przypuszczalnie hodowcy z hrabstwa Yorkshire, zwracając uwagę na odwagę i zaciętość w tępieniu gryzoni, łączyli zwycięskie psy w pary, krzyżując w ten sposób szkockie teriery, Black and tan Terriery z długowłosym, błękitnoszarym Waterside terrierem, dodając przy tym trochę krwi maltańczyka i skye terriera.
W 1865 r. urodził się pies, który uznawany jest za protoplastę yorków. Był to Huddersfield Ben. Jego właścicielem był M. A. Foster, który zdobył sławę, rozpowszechniając tę rasę w Anglii. Równolegle z sukcesami wystawowymi odnosił doskonałe wyniki w konkursach dławienia szczurów.
Stopniowo coraz popularniejsze stawały się egzemplarze o mniejszych rozmiarach i obfitszym, dłuższym owłosieniu. Hodowcy, chcąc zadowolić właścicieli kopalń oraz inne majętne osobistości, starali się uzyskiwać każdorazowo mniejsze pieski. W 1930 r. yorkshire terrier ważył około 13,5 kg, natomiast obecnie zaledwie 1,3-3,5 kg.
Wygląd ogólny
rej.FCInr86 z dn. 24.06.1987
Pochodzenie:
Wielka Brytania
Użytkowanie:
W swoich początkach jako pies do polowania na króliki; dziś wyłącznie
jako pies do towarzystwa. Jest psem silnym, pomimo małego wzrostu,
aktywnym i pełnym werwy z wszystkimi cechami temperamentu teriera.
Klasyfikacja:
Grupa III (Teriery)
Sekcja 4 (Teriery miniaturowe „toy")
Wygląd ogólny:
Yorkshire terrier ma wygląd długowłosego toy teriera, jego włos jest
opadający, wyraźnie rozdzielony na oba boki, tak że przedziałek biegnie
od nosa do końca ogona. Zwierzą powinno być zwarte, nosić się dumnie.
Ogólna budowa powinna sprawiać wrażenie proporcjonalnego i silnego
ciała.
Czaszka i głowa:
Głowa powinna być raczej mała i płaska, o czaszce ani zbyt wydatnej, ani
zbyt okrągłej, kufa niezbyt długa, z nosem idealnie czarnym. Włos na
głowie powinien być drugi, barwy płowo-złocistej (rudej), ciemniejszy na
bokach, u nasady uszu i na kufie, gdzie ma być bardzo długi. W żadnym
przypadku płowy kolor głowy nie może rozciągać się na szyję, jak również
płowy kolor nie powinien być przesiany z włosami czarnymi lub szarymi.
Oczy:
Średniej wielkości, ciemne i błyszczące, mające wyraz żywy i
inteligentny, osadzone w taki sposób, aby umożliwiały patrzenie do
przodu. Nie powinny być wyłupiaste. Brzegi powiek powinny być koloru
ciemnego.
Uszy:
Małe w kształcie V, stojące i niezbyt oddalone od siebie, pokryte
krótkim włosem o intensywnie płowym zabarwieniu.
Zgryz:
Idealnie nożycowy; zęby tak mocne, jak to jest tylko możliwe. Utrata
zęba na skutek wypadku nie stanowi wady pod warunkiem, że układ szczęk
pozostał prawidłowy.
Kończyny przednie i tylne:
Kończyny równoległe, mocno owłosione; włos koloru ciemno-płowego, nieco
jaśniejszy na końcach, nie sięga wyżej niż do łokcia i kolana. Łokcie
przylegające. Łopatki dobrze ułożone. Tylne kończyny równoległe,
umiarkowanie ukątowane.
Tułów:
Bardzo zwarty, o mocnych lędźwiach. Grzbiet prosty.
Łapy:
Okrągłe. Pazury czarne.
Ogon:
Obcięty w połowie długości, o obfitym włosie w kolorze błękitnym,
ciemniejszym niż reszta tułowia, zwłaszcza na końcu, noszony nieco wyżej
niż linia grzbietu.
Szata:
Włos na tułowiu długi i idealnie prosty, błyszczący jak jedwab i mający
delikatną, jedwabistą strukturę.
Maść:
Błękitna, ciemno-stalowa (nie srebrzysto-błękitna); kolor rozciąga się
od potylicy do nasady ogona i w żadnym wypadku nie miesza się z włosem
płowym lub brązowym. Na klatce piersiowej włos płowy. Wszystkie płowe
włosy powinny być ciemniejsze u nasady, jaśniejsze w środku i
najjaśniejsze na końcach.
Wzrost:
22 do 24,5 cm.
Ciężar:
Do 3,5 kg.
Wady
Wszelkie odchylenia od wzorca uważamy za wadę i należy ją oceniać
stosownie do stopnia znaczenia.
Najczęstsze wady:
Wadliwy wyraz głowy: wypukłe oczy, krótka kufa, okrągła czaszka.
Zbyt długa kufa z opadającą linią nosa.
Ciężkie, opadające uszy, duże oczy, okrągła, ciężka głowa.
Zbyt krótka szyja, zapadnięty kłąb, wypukłe lędźwie-wada bardzo częsta.
Piesek zbyt długi, krótkonożny, bez kłębu, linia grzbietu wznosi się w kierunku zadu.
Pies zbyt długi, linia grzbietu opadająca.
Za krótki, kwadratowy piesek, długonogi, za płytka klatka piersiowa, kończyny stromo ustawione, ogon noszony pionowo.
Słabo owłosiony, źle przygotowany York ze zbyt nisko noszonym ogonem.
•
Przodozgryz
• Tyłozgryz